Sutopia Holiday Resort

Next to Peperpot parc there is this cute little place with amazing owners. They organized some tours for us (Unlock Nature tours is theirs as well) and in between we always came back. Its small and cozy, a nice place to rest and connect with some other travellers and hear out the other tourguides on their amazing experiences. You can walk or take a bike to Peperpot and discover it by yourself or do a kayak night tour. They are absolutely experienced in tours and expeditions to undiscovered places in Surinam.

Het was een teleurstellende ervaring. Ik had van andere toeristen over dit resort gehoord, ik meen dat ze er in Nederland iets over op tv hadden gezien. De website ziet er mooi uit. Na twee weken in Suriname leek het me een mooie plek om de laatste dagen de ontspannen. Ik had geboekt inclusief de maaltijden, dat was me op andere trips ook goed bevallen, overal lekker gegeten! Ik kwam vroeg aan, omdat ik op de fiets kwam vanuit Frederiksdorp, en een beetje voor de ergste hitte uit wilde fietsen. Ik verwacht dan niet dat de kamer al beschikbaar is, maar meestal kan je wel je bagage achter laten. Ik dacht bv vast een wandelingetje maken in het park peperpot, dat vlak bij is. Ik werd wat lauwtjes ontvangen. Ik kreeg een glaasje water, of mocht ook een frisdrankje kopen. Ook kreeg ik een korte rondleiding. Ze vertelde me dat de kamer nog niet klaar was, maar ze zei me wel welke kamer ik kreeg, en dat ze ging kijken of die klaargemaakt kon worden. Ik kreeg daardoor de indruk dat ik daar op kon wachten. Het hostel was verder helemaal leeg, ik was de enige gast. Vervolgens gebeurde er de komende 2 uur niets. De vrouw die me ontvangen had kletste met iemand, verdween uit zicht, en ik las en boekje in de hangmat. Er bleek gewacht te worden op iemand anders, de schoonmaakster, de eigenaresse? Mij was het niet helemaal duidelijk. De uitstraling van het resort is meer wat je verwacht van een hostel: op zich ruime kamers, dicht naast elkaar, zitje voor de deur, eea om een centraal erfje met wat stoeltjes, en hangmat, een zwembadje dat er uit zag als en iets uit de kluiten gewassen badkuip. Verder een overdekt gedeelte met open keuken, zithoek (oud bankstel, zoals je in studentenhuis ziet), kast met t****ehansboeken. Verder is een nog een terrasje in het groen met een paar gedeelde hangmatten. Het is al met al niet erg groot. De bedden waren mi slecht: meeste bedden hebben matrassen met metalen springveren waarvan je elke veer overduidelijk voelt, zo slecht zie ik ze zelden, er was 1 kamer met een alternatief, nl en schuimrubber matras. Ik kan daar niet op slapen. Bij de lunch gaf ik aan vegetarisch te willen eten, en kreeg ik een tosti met kaas, 4 kleine bruine boterhammetjes met kaas uit het tosti ijzer, met 3 kleine partjes appel erbij. Na alle heerlijke maaltijden met Surinaams eten een beetje een afknapper. Als je met een groep komt is het wellicht gezelliger, en mogelijk doen ze dan ook meer moeite voor je, maar zo alleen vind ik het een deprimerende ervaring. Zoals ik het zie is het gewoon een goedkoop hostel. Daar is verder niks mis mee, als dat is wat je zoekt, en waarvoor je betaalt. En dan kan je er een prima tijd hebben. Bij de naam resort, de look op de website en de prijs (85 euro per nacht, en 5 euro voor die tosti) verwacht je meer. Ik heb uiteindelijk besloten er niet meer te overnachten en ben weer 20 km terug gefietst naar Frederiksdorp, waar je voor dezelfde prijs een cabana hebt, op een veel mooiere plek, dat wel de naam resort verd

In Sutopia waan je je in een paradijs. Nee, je bént in een paradijs. Regelmatig wandelde ik bij zonsopkomst mijn appartement uit om me met een kop koffie te installeren in de hangmat en te luisteren naar de vogels, krekels of (soms) brulapen die ook ontwaakten. Vaak vond ik mezelf terug in het hangmattenkamp met uitzicht over de Surinamerivier en omgeven door bomen en planten. Vooral wanneer de zon onderging, de hemel rood-oranje kleurde en ik de lichtjes van de stad aan de overkant op het water kon zien schitteren, prijsde ik me zó gelukkig dat ik hier mocht zijn. In dat hangmattenkamp kon een lampje aan, maar ik zat er meestal gewoon in het donker, starend over het water, kijkend naar die overkant. Soms lag ik simpelweg in het zwembad: het centrale middelpunt tussen de appartementen. Ik vond vooral de verfrissende ochtendduik een fijne start van mijn dag, maar de sfeerverlichting die het zwembad in de avond omringde, maakte het ook 's avonds een gezellige plek om te zijn. Het zijn maar een paar voorbeelden van hoe fijn ik Sutopia vond. Voor mij was Sutopia perfect als uitvalsbasis voor trips en een heel fijn verblijf om tot rust te komen op momenten dat ik het wat rustiger aan wilde doen. Ver genoeg van de stad om rust te ervaren, dicht genoeg bij de stad om drukte op te zoeken. Dat alles werd overgoten met een saus van gastvrijheid door Lieke en Dick: twee mensen die je niet alleen een warm welkom en verblijf geven, maar die ook nog gezellig zijn. Ik heb ze in mijn hart gesloten. Toen ik in Suriname was, betrapte ik mezelf erop dat ik Sutopia 'thuis' noemde. Want zo voelde dat. Inmiddels ben ik in Nederland. Maar één ding is me volkomen duidelijk: ik hoop dat ik snel weer naar huis kan.